ئەو عیشوەبازە دەرحەقی من چارە گرژە باز
بێچارە ماوە بەندە، خوداوەندی چارەساز!

دەستم کە گەییە دامەنی، مردم لە خۆشیان
گەردم، خودا بکەیتەوە بەو ڕوتبە سەرفراز!

ئیعجازی عیشقە مەنشەئی هەر موعجیزێکی حوسن
مەحموودە بەندە، بۆیە بووە پادشا «ئەیاز»

ئەو چاوە چی دەکا کە هەموو عاشقانی کوشت!
بێنازە ناز ئەگەر بەر و دەوری نەدا نیاز

پرسی کە: حاڵی چاو و دەروون و دڵت چیە؟
هەر ئەشک و ئاه و داغە لەگەڵ سۆزی جانگوداز

مەشخووڵی شەرحی «گوڵشەنی ڕاز»م، دەفەرموێ
سینەم کە شەرحە شەرحە دەکاتن بە تێغی ناز

حوققە و قەڵەم لە بەر دەمییە شێخی نووشتەنووس
ئەفسوونگەری تەمایە لەگەڵ چەرخی حوققەباز

ببیە لە من، درەختی منی لەعنەتە بەری
یەعنی بکە لە کیبر و ئەنانیەت ئیحتیراز

هەر کەس تەکەللومی بە أنا الخیر وەک ئیبلیس
ئەمڕۆ سبەی خیتابیە یا ایّها البراز

با زۆری بێ بە کەم مەگرە ئاهی بێ‌کەسان
بەم سروە بایە عەرشی خودا دێتە ئیهتیزاز

مەحوی! نیساری ڕەوزە کە ئەمجارە نەقدی جان
مەرگ ئەر نەبوو بە حاجیز و، هەم چوویەوە حیجاز